Kleine meisjes worden groot. Zo ook onze kleine meid. Volgend schooljaar zal ze naar het voortgezet onderwijs vertrekken. Het was dus tijd om een school te gaan selecteren. We hebben er een paar bezocht en uiteindelijk is de keuze gevallen op Materdei in Neerpelt. Hier heeft ze al een proeflesje Latijn gevolgd, maar was ze ook erg onder de indruk van het scheikunde lokaal.

Texel blijft een zalig eiland om te vertoeven. Deze keer waren we er zelf een hele midweek. Samen met Michael en Joyce in een huisje op de Krim. Het was fantastisch weer om lekker te vliegeren en uit te waaien op het strand. Natuurlijk zijn we ook (zoals we iedere keer doen als we op Texel zijn) even naar Kaap Noord gegaan. Hier kunnen papa en mama genieten van de rust op een lounge terras terwijl ze uitkijken over de zee, de vuurtoren en het strand. Dit terwijl de kids zich uitstekend vermaken met water en zand. Dit blijft toch de ideale combinatie.

Iedere avond zitten wij als thuisblijvers met smacht te wachten op het verhaaltje van de dag dat op de website van de school wordt geplaatst. Dit is de enige manier waarop we een beetje kunnen zien hoe het met ons meiske gaat. Ze zit nou eenmaal op grote afstand van pons vandaan en we kunnen haar niet zien of spreken. We zijn blij dat we ook wat foto's te zien krijgen. Als we die bekijken dan lijkt het erop dat ze geen tijd heeft om ons te missen. Buiten de hele dag skiën en sneeuwpret wordt nu al apres-ski beleefd en 's avonds treden ze voor elkaar op.

In België is het heel gewoon. In de 6e klas van de lagere school gaan de kinderen een reis maken. Niet zoals wij vroeger op kamp naar een oud klooster 25km van huis. Nee, ons prinsesje zit op dit moment gewoon in Oostenrijk. Het uitzwaaien verliep al niet echt soepel. Er moesten 54 mensen in een bus waar maar plaats was voor 52. Ook alle bagage paste niet in die bus. Uiteindelijk heeft de directeur van de school, die toch al meeging als begeleiding, zijn privé auto gehaald en is met een leraar en de spullen die niet in de bus paste achter het span aangereden. Rond 19:30 's avonds zijn ze aangekomen. Via de school tamtam (een bellijst) werden we op de hoogte gebracht en werden onze gemoederen een beetje gesust.

De komende dagen zullen we eens kijken of we ze voorbij zien glijden op de webcam (http://www.knitteltirol.at/schischule.html)

De eerste wereldoorlog is in België een belangrijk onderwerp. Op de school wordt er blijkbaar veel over verteld en Rens heeft deze stof de afgelopen tijd geleerd. Jeske was een paar jaar geleden ook al zo enthousiast toen ze dit onderwerp op school aansneden. Toen zijn we ook allerlei dingen gaan bekijken in Normandië en Bretagne. Rens wilde echter wel eens "The last post" horen. Ik moet bekennen dat ik die ook nog nooit gehoord had in het echt. Aangezien er geen tweede kerstdag bestaat in België, was dat een goed moment om een weekendje Ieper te plannen. Wat si daar nou allemaal te zien: Musea, loopgraven (we moesten even zoeken), begraafplaatsen van militairen uit allerlei landen en klaprozen (want dat is het symbool voor de oorlogstijd in dat gebied). Het weer zat ons mee en mede daarom hebben we echt genoten van dit weekend.

Het is allemaal begonnen toe ik dit jaar naar het optreden ging kijken van de kids. Ik had echt wel het gevoel dat ik ook weer iets met muziek moest gaan doen. Drummen sprak me vroeger al aan en het begon wel te jeuken. Ik ging dit echter niet doen omdat ik daar geen tijd voor had. Totdat Marjolein me gewoonweg op heeft gegeven voor drumles. Op vrijdag kan ik namelijk prima een half uurtje missen voor drumles. Er moet natuurlijk wel geoefend worden, maar dat kan je zelf indelen. Misschien nog wel belangrijker, het is ook een stimulans voor de kids om nog meer te oefenen en hun best te doen.

Toch ben ik zelf wel behoorlijk trots dat ik mijn eerste drumdiploma heb gehaald. Onze muziekleraar Klaas Versteeg was ook trots. Ik heb dit namelijk al voor elkaar gespeeld in 3 maanden tijd. Dit terwijl de gemiddelde drummer hier toch al snel een jaar over doet. Blijkbaar heb ik mijn talent ontdekt.

Al een paar jaar gaat Jeske als verjaardagskado een dagje logeren bij Michael & Joyce. Dit is natuurlijk een echte verwendag. Dit jaar was de wens van Rens voor zijn verjaardag ook zo'n verwendag. Dat werd dus even geregeld. Lekker darten met Michael en ontbijt op bed. Ook is hij mee geweest naar dierenpark de Oliemeulen. Hier heeft hij niet alleen maar naar de dieren gekeken. Michael en Joyce zijn bekend met de eigenaar van dit park. Rens was dus aan de beurt om een echte uil vast te houden. Maar dat was nog niet alles. Hij kreeg vervolgens ook een slang om zijn nek en (mama's ergste nachtmerrie) een vogelspin in zijn handen.

Mama heeft dit overigens ook wel eens gedaan.

Jeske wil later wel chirurg worden of dierenarts. Ze heeft in ieder geval nu al een fascinatie voor alles wat met het menselijk lichaam te maken heeft. Als er iets te zien is over operaties op de TV, dan wil Jeske dat graag bekijken. Ook al is het soms erg bloederig.

Dr. Gunther von Hagens heeft een techniek ontwikkeld om bloed te vervangen voor een soort kunststof. Hierdoor is het mogelijk om lichamen (of delen) van binnen te laten zien tot in het kleinste detail. Niet alleen de medische wereld kan hiervan profiteren, hij heeft ook een expositie waar iedereen naar kan gaan kijken "Bodyworlds". Hier zijn wij dus naartoe gegaan. Het was zeer indrukwekkend en interessant.

Echt wel cool als je bedenkt dat er meer dan 500 mensen in een zaal zitten om naar je optreden te komen kijken. Ieder jaar organiseerd de muziekleraar van Jeske en Rens een concert van de "School of Rock". Dit jaar mochten Jeske en Rens dus ook gewoon meespelen. Mama heeft wat filpjes gemaakt. Kijk maar eens hier.

Er is ook nog een compilatie van de optredens van de andere groepen